Ծանրագույն հարված ռուսական սպորտին

Միջազգային օլիմպիական կոմիտեի գործադիր կոմիտեն դեկտեմբերի 5-ին արձակեց իր վճիռը, համաձայն որի, Ռուսաստանի ընտրանին հեռացված է Պխենչխանի ձմեռային օլիմպիական խաղերից, մասնակցության հարցը վիճարկելու հնարավորությունը տրված է միայն «մաքուր» մարզիկներին (նրանց ճակատագիրը որոշելու է ստեղծված հատուկ կազմակերպությունը), Ռուսաստանի Դաշնության փոխվարչապետ Վիտալի Մուտկոն ցկյանս հեռացված է օլիմպիական շարժումից, որակազրկված է Ռուսաստանի օլիմպիական կոմիտեն, իսկ նրա նախագահ Ալեքսանդր Ժուկովը զրկված է ՄՕԿ-ի անդամությունից, Ռուսաստանի ցանկացած կարգի մարզական պաշտոնյայի արգելված է օլիմպիական խաղերին հայտնվելը:
Ի՞նչ ճակատագիր է սպասում ռուս «մաքուր» մարզիկներին:
Օլիմպիադային նրանց մասնակցության հնարավորություն կտրվի միայն չեզոք (օլիմպիական) դրոշի տակ հանդես գալու դեպքում, հաղթելու պարագայում նրանց պատվին հնչելու է օլիմպիական կոմիտեի հիմնը:

Այսպիսի դաժանագույն հարվածից հետո, թե ինչպիսին պիտի լինի ռուսական կողմի դիրքորոշումը, եղել են տարբեր արձագանքներ, և, ի վերջո, հաղթել է առավել բանականը՝ այս պահին հույզերին տրվելը տրամաբանական չէ և որ, անկախ ստորացուցիչ պայմաններից, պիտի մասնակցել օլիմպիական խաղերին: Բնականաբար, այս վճիռը հնչել է երկրի բարձրագույն ղեկավարության մակարդակով, իսկ այնտեղ, բոլորին է հայտնի, ասողը մեկն է:
Զուտ առողջ տրամաբանությունից ելնելով՝ սա հօգուտ այն մարզիկների է, ովքեր հավատարիմ են օլիմպիական սկզբունքներին, չեն ներքաշվել դոպինգ-սկանդալների մեջ, ազնվորեն արել են իրենց գործը, և օլիմպիական խաղերին մասնակցությունից նրանց զրկելը կլիներ անբարո:
Բացի այս, հարցը մի ուրիշ կողմ էլ ունի:
Այո՛, չի հնչելու երկրի օրհներգը, չի բարձրացվելու երկրի դրոշը, բայց մարզիկի անմիջական ներկայությունը վկայելու՞ է նրա ով լինելը, անուղղակի հնչելու՞ է այդ երկրի անունը:
Սակայն, սրանից զատ, հեռահար մեկ այլ խնդիր էլ կա:
Ռուսաստանին մղելով հնարավոր արտակարգ քայլերի՝ անուղղակի սպառնալիքի տակ են դնում 2018-ին այնտեղ անցկացվելիք ֆուտբոլի աշխարհի առաջնությունը: Այդ ու՞մ համար է գաղտնիք, որ մինչև այժմ էլ Անգլիան պայքարում է այն ընդունելու համար, ու այնտեղ հարյուրտոկոսանոց պատրաստվածության են բերված ու բերվում ոչ միայն մարզադաշտերը, այլև սպասարկու բոլոր ենթակառուցվածքները:

Խոշոր հաշվով սա պատերազմ է, որում հաղթող կողմ կարող է լինել միայն կշռադատված պահվածք ունեցողը, հնարավոր պրովոկացիաներին տուրք չտվողը: Առաջ չընկնենք, սակայն, կարծես թե, դեռևս հաղթող կողմը Ռուսաստանն է, որն ատամները սեղմած կուլ է տալիս ամեն կարգի թուք ու մուր, որոնցում, խոստովանենք, նրա մեղքի ծանրակշիռ բաժինը, այդուհանդերձ, կա:

Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Շատ վտանգավոր միտում
• Խարխուլ մակույկով ծովին հանձնվածը
• Նենգադավների վերջի սկիզբը
• Համաշխարհային գրականության Կոմանդանտեն
• «Զորավորի» խնկարկումով
• Խոստումնալից հեռանկարով հաջողված հետահայաց
• Սա համազգային խայտառակություն է
• Ոսկե երակը հայկազյան ցեղի
• Դուք ասում եք՝ մոռանանք Եղեռնը
• Իր հոգու կապույտը փնտրող աղջնակը
• Ցավի իններորդ տարին
• Անտերություն
• ԵՐԱՆԻ ՆՐԱՆՑ, ՈՎՔԵՐ ՕՐՀՆՅԱԼ ԵՆ ԻՐԵՆՑ ԷՈՒԹՅԱՄԲ ՈՒ ԳՈՐԾՈՎ
• Փող չկա, Ծիգրանիկ կա
• Հոգին խաղաղեցնող գույներ
• Արաբական շարքից -3
• Արաբական շարքից -2
• Արաբական շարքից
• Հովհաննես Գալստյանը հաղթել է, ու պիտի ողջունել փաստը
• Մինչդեռ ներսի թուրքը երկիրն էր քնացրել

Մեկնաբանություններ